Патрыятычнае выхаванне дашкольнікаў — сумесная праца педагогаў і бацькоў.

Патрыятычнае выхаванне падрастаючага пакалення — адна з самых актуальных задач нашага часу. Вялікія змены адбыліся ў нашай краіне за апошнія гады. Гэта тычыцца маральных каштоўнасцяў, адносіны да падзей нашай гісторыі.

Радзіма, Айчына, Бацькаўшчына, Бацькоўскі край. Так мы называем зямлю, на якой нарадзіліся. І няма нічога даражэй у чалавека. Радзіма, прыгажосць якой адкрылася яму аднойчы, як цуд. І перад намі, педагогамі і бацькамі, стаіць задача адкрыць гэты цуд дзецям. Пачуццё Радзімы … яно пачынаецца ў дзіцяці з адносіны да сям’і, да самым блізкім людзям — да маці, бацьку, бабулі, дзядулі. Гэта карані, якія злучаюць яго з родным домам і бліжэйшым асяроддзем. Пачуццё Радзімы пачынаецца з захаплення тым, што бачыць перад сабой малеча, чаму ён дзівяцца і што выклікае водгук у яго душы.

І хоць шматлікія ўражанні яшчэ не свядомыя ім глыбока, але, прапушчаныя праз дзіцячае ўспрыманне, яны адыгрываюць велізарную ролю ў станаўленні асобы патрыёта. А пачуццё патрыятызму-важная частка духоўна-маральнага развіцця чалавека. На сучасным этапе выхаванне будучага грамадзяніна патрыёта сваёй краіны становіцца вельмі актуальным і асабліва цяжкім, патрабуе вялікага такту і цярпення, так як у маладых сем’ях пытанні выхавання патрыятызму, грамадзянскасці не лічацца важнымі, і часцяком выклікаюць толькі здзіўленне.

Што ж такое патрыятызм?

Выхаванне любові да сваёй Радзімы, да сваёй Айчыны — задача надзвычай важная, але і надзвычай складаная. Асабліва, калі яна ставіцца ў дачыненні да дзяцей дашкольнага і нават малодшага школьнага ўзросту. Аднак гэтая складанасць узнікае менавіта ў тым выпадку, калі робіцца спроба пераносіць на дзяцей» дарослыя » паказчыкі праявы любові да Айчыны. Дашкольны ўзрост, як ўзрост станаўлення асобы мае свае патэнцыяльныя магчымасці для фарміравання сацыяльных пачуццяў, да якіх і адносіцца пачуццё патрыятызму. Чым маладзей дзіця, тым непасрэдней павінна быць яго маральнае выхаванне, тым больш павінна яго не вучыць, а прывучаць да добрых пачуццяў, схільнасцям і манерам, засноўваючы ўсё пераважна на звычцы.

Асаблівае месца ў патрыятычным выхаванні адводзіцца фальклору. У сваёй працы педагогі павінны выкарыстоўваць усе віды фальклору (казкі, песенькі, прыказкі, прымаўкі і г.д.). Знаёмячы дзяцей з прымаўкамі, загадкамі, прыказкамі, казкамі, тым самым далучаць іх да агульначалавечым маральна-эстэтычным каштоўнасцям. У беларускім фальклоры нейкім асаблівым чынам спалучаюцца слова, музычны рытм, напеўнасць. Асаблівае месца ў творах вуснай народнай творчасці займаюць паважлівае стаўленне да працы, захапленне майстэрствам чалавечых рук. Дзеці вельмі абачлівыя да трапнага народнага слова. Яны выкарыстоўваюць у сваёй прамове асобныя вобразныя выразы, запазычаныя з фальклору, запамінаюць і з задавальненнем чытаюць пацешкі, загадваюць загадкі. Дарэчы прачытаная пацешкі, загадка, Лічылка паляпшаюць настрой дзяцей, выклікаюць ўсмешку ў засмуткаваў дзіцяці, супакойваюць плача. Малыя вельмі любяць народныя гульні пад песеннае суправаджэнне. Вялікую цікавасць выклікаюць у дзяцей і прадметы дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва. Дзякуючы гэтаму, Фальклор з’яўляецца найбагацейшым крыніцай пазнавальнага і маральнага развіцця дзяцей.

Адно з праяўленняў патрыятызму — любоў да прыроды. Фарміраванне любові да Радзімы праз любоў да прыроды роднага краю — адзін са сродкаў выхавання патрыёта. Разуменне Радзімы ў дашкольнікаў цесна звязана з канкрэтнымі ўяўленнямі аб тым, што ім блізка і дорага. Навучыць адчуваць прыгажосць роднай зямлі, прыгажосць чалавека, які жыве на гэтай зямлі, выхаваць любоў да родных мясцін, да ўсяго, што акружае дзіця з дзяцінства — адна з галоўных задач педагога. Кожны чалавек, незалежна ад узросту, павінен рупліва і беражліва ставіцца да прыроды.

Базай патрыятычнага выхавання з’яўляецца маральнае, эстэтычнае, працоўнае, разумовае выхаванне маленькага чалавека. У працэсе такога рознабаковага выхавання зараджаецца той падмурак, на якім будзе вырастаць больш складанае адукацыю — пачуццё любові да сваёй Айчыны.

Дзеці малодшага дашкольнага ўзросту ўжо пачынаюць разумець, што можа зрабіць кожны чалавек, каб гэты свет стаў лепш, прыгажэй. У працэсе рознай дзейнасці яны спазнаюць, як трэба берагчы наш свет. У гульнявой форме дзеці набываюць веды, уменні і навыкі таго, як павінен сябе паводзіць чалавек, каб яму добра жылося ў гэтым свеце з іншымі людзьмі.

Выхаванне любові да роднага горада — адна з задач патрыятычнага выхавання дзяцей. Дзецям малодшай групы цяжка яшчэ ўявіць сабе, што такое горад, але іх неабходна з гэтым паняццем знаёміць.

«Родная краіна» Паняцце «краіна» для дзяцей малодшай групы гэтак жа цяжка, як і паняцце «горад». Таму да жыцця сваёй краіны малыя далучаюцца падчас святаў, якіх-небудзь грамадскіх падзей.

Адно з праяўленняў патрыятызму – любоў да прыроды. Яна вызначаецца беражлівым стаўленнем да яе, выяўляецца ў элементарнай клопаце пра жывёл, у даступным працы па вырошчванні раслін. Вялікае значэнне маюць прагулкі ў лес, на рэчку, у поле. Яны даюць магчымасць пазнаёміць дзяцей з некаторымі правіламі беражлівых адносін да прыроды. Пры азнаямленні з прыродай роднай краіны акцэнт робіцца на яе прыгажосць і разнастайнасць, на яе асаблівасці. Яркія ўражанні аб роднай прыродзе, пра гісторыю роднага краю, атрыманыя ў дзяцінстве, нярэдка застаюцца ў памяці чалавека на ўсё жыццё і фармуюць у дзіцяці такія рысы характару, якія дапамогуць яму стаць патрыётам і грамадзянінам сваёй краіны.

Не менш важнай умовай маральна-патрыятычнага выхавання дзяцей з’яўляецца цесная ўзаемасувязь з бацькамі. Дотык да гісторыі сваёй сям’і выклікае ў дзіцяці моцныя эмоцыі, прымушае суперажываць, уважліва ставіцца да памяці мінулага, да сваіх гістарычных каранёў. Узаемадзеянне з бацькамі па дадзеным пытанні спрыяе асцярожнаму стаўленню да традыцый, захаванню вертыкальных сямейных сувязяў.

Рашэнне задач патрыятычнага выхавання шмат у чым залежыць ад выхавальніка і бацькоў. Калі дарослыя сапраўды любяць сваю Радзіму, адданыя ёй, ўмеюць нароўні з крытыкай заўважаць і паказваць дзіцяці Прывабныя боку, можна спадзявацца на эфектыўнасць выхаваўча-адукацыйнай работы. У адваротным выпадку адно неасцярожнае слова можа разбурыць многае. Таму бацькам варта задумацца над уласным пачуццём любові да Радзімы. Найважнейшай умовай эфектыўнасці работы па выхаванню патрыятызму ў дашкольнікаў з’яўляецца разуменне бацькоў неабходнасці патрыятычнага выхавання, іх дапамогу педагогам у гэтай працы.

Увага бацькі!

• Выхаванне маленькага патрыёта пачынаецца з самага блізкага для яго-роднага дома, вуліцы, дзе ён жыве, дзіцячага садка.
• Звяртайце ўвагу дзіцяці на прыгажосць роднага горада.
• Падчас прагулкі раскажыце, што знаходзіцца на вашай вуліцы, пагаворыце пра значэнне кожнага аб’екта.
• Дайце ўяўленне аб рабоце грамадскіх устаноў: пошты, крамы, бібліятэкі і т.д. Паназірайце за працай супрацоўнікаў гэтых устаноў, адзначце каштоўнасць іх працы.
• Разам з дзіцем прымайце ўдзел у працы па добраўпарадкаванні і азеляненні свайго двара.
• Пашырыць уласны кругагляд
• Вучыце дзіця правільна ацэньваць свае ўчынкі і ўчынкі іншых людзей.
• Чытайце яму кнігі аб радзіме, яе героях, аб традыцыях, культуры свайго народа.
• Заахвочвайце дзіцяці за імкненне падтрымліваць парадак, прыкладныя паводзіны ў грамадскіх месцах.

Крыніца: 

1. http://bspu.by – учреждение образования «Белорусский государственный университет имени Максима Танка»
   2.http://mp.minsk.edu.by – Минский городской методический портал
   3. www.praleska-red.by – учреждение «Редакция журнала “Пралеска”».