Рыхтуемся да школы Хутка ў вашым жыцці здарыцца важнае падзея – першы раз у першы клас Вы адпраўляеце свае дзіця. А пакуль наперадзе некалькі цудоўных месяцаў, якія Вы можаце правесці з карысцю: падрыхтаваць дзіця да школы. Пры пераходзе з дзіцячага садка ў школу жыццё дзіцяці (а, такім чынам, і Ваша) змяняецца кардынальна. Да гэтага ён быў проста дзіцем, звычайным дашкольнікам. Многае ў яго паводзінах спісвалася на тое, што ён яшчэ маленькі, патрабаванні да яго былі вельмі адносныя. Цяпер ваш дашкольнік будзе ВУЧНЕМ. Гэта значыць змяняецца яго статус, а значыць і стаўленне да яго з боку навакольных. У яго цалкам зменіцца навакольнае становішча: групавую прастору зменіць клас з партамі і настаўніцкім сталом. І ўжо нельга будзе прапускаць заняткі, трэба будзе адкласці сваё «хачу і рабіць тое, што трэба». Школа – гэта адзін з самых важных этапаў у жыцці дзіцяці. Не ўсе дарослыя памятаюць дзіцячы сад, але вось школьную жыццё памятае практычна кожны. І кожны памятае па-рознаму. Для аднаго школа была святам, для іншага – катаргай. Хто-то абзавеўся пастаяннымі сябрамі, а хто-то адчуваў сябе ізгоем. Менавіта ад таго, наколькі дзіця гатова да школы, залежыць яго паспяховасць у школе. Што ж такое гатоўнасць да школы? Гатоўнасць да школы – гэта не паказчык развітасці дзіцяці, гэта, у першую чаргу, пэўны ўзровень яго псіхафізіялагічнае сталасці. Так, ён можа ўмець ўжо чытаць, пісаць і нават вырашаць задачкі, але не быць гатовым да навучання. Гатоўнасць да навучання складаецца з некалькіх кампанентаў. Гэта матывацыйны кампанент («Дзіця хоча вучыцца») і сталасць эмацыйна валявой сферы, дастатковы інтэлектуальны ўзровень развіцця (г. зн. «Дзіця можа вучыцца»). Да 7 гадоў на першы план у здаровага дзіцяці выходзіць пазнавальны або навучальны матыў, у яго з'яўляецца жаданне заняць новую пазіцыю ў грамадстве, стаць дарослымі. Калі гэтага не адбываецца, у дзіцяці з'яўляюцца цяжкасці ў навучанні, а няўдачы саслабляюць цікавасць да вучобы, цяжэй і даўжэй праходзіць адаптацыя да школы. А сталасць эмацыйна-валявой сферы – гэта і значыць, што трэба адкласці сваё «хачу» і рабіць тое, што «трэба». Гэта гатоўнасць дзіцяці дзейнічаць па правілах, засвойваць гэтыя правілы і падпарадкоўвацца ім як неабходным. Увесь школьны рэжым – гэта суцэльныя правілы, якія часта не адпавядаюць жаданням дзяцей. Паспяховасць адаптацыі да школы напрамую звязана з самастойнасцю дзіцяці. Таму паспрабуйце даць дзіцяці магчымасць стаць больш самастойным ўжо цяпер. Перш чым вучыць дзіця бегла чытаць, навучыце яго слухаць і распавядаць, навучыце разважаць. Даведайцеся, ці хоча Ваш дзіця ісці ў школу? Звярніцеся да яго, напрыклад, з такім пытаннем: "Калі б хто-небудзь стаў за цябе казаць, ці пагадзіўся б ты ці няма з гэтымі словамі": 1. Калі я пайду ў школу, у мяне з'явіцца шмат новых сяброў. 2. Мне цікава, якія ў нас будуць урокі. 3. Думаю, што буду запрашаць на свой дзень нараджэння увесь клас. 4. Мне хацелася б, каб урок доўжыўся даўжэй, чым змена. 5. Цікава, што ў школе прапануюць на сняданак? 6. Калі я пайду ў школу, то буду добра вучыцца. 7. Самае лепшае ў школьнай жыцця - гэта канікулы. 8. Мне здаецца, у школе больш цікавага, чым у дзіцячым садзе. 9. Мне хочацца ў школу, таму што хлопцы з майго дома…

Матэматыка ў гульні. Узнаўляючы ў гульні розныя падзеі жыцця, эпізоды з казак і апавяданняў, дзіця разважае над тым, што бачыла, пра што яму чыталі і гаварылі, пачынае разумець сэнс многіх з’яў. У гульні ў дзяцей фарміруюцца элементарныя матэматычныя ўяўленні, развіваецца ўсвядомленае ўспрыманне навакольнага свету, назіральнасць, абуджаецца фантазія, умацоўваецца памяць. Развіццё ў дзіцяці элементарных матэматычных уяўленняў у дашкольным узросце стварае моцны фундамент для паспяховага навучання ў школе. У дзіцяці развіваецца мысленне, што неабходна для далейшага пазнання навакольнага свету. Яно пазнае прасторавыя адносіны паміж прадметамі, выяўляе адпаведныя сувязі, знаёміцца з формай прадметаў, іх велічынёй. Усё гэта дазваляе дзіцяці развіваць у далейшым лагічнае мысленне, якое фарміруецца на аснове вобразнага. Паўнавартаснае развіццё лагічнага мыслення патрабуе не толькі высокай разумовай актыўнасці, але і ведаў пра агульныя і істотныя прыметы прадметаў і з’яў, якія замацаваны ў словах. Навошта логіка дашкольніку? Справа ў тым, што на кожным узроставым этапе ствараецца “паверх”, на якім фарміруюцца псіхічныя функцыі, важныя для пераходу на наступны этап. Навыкі і ўменні, набытыя ў дашкольны перыяд, паслужаць фундаментам для атрымання ведаў і развіцця здольнасцей у больш дарослым узросце. І найважнейшым сярод гэтых навыкаў з’яўляецца навык лагічнага мыслення, здольнасць дзейнічаць у галаве. Ужо ў дашкольным узросце дзеці параўноўваюць прадметы па велічыні, называюць геаметрычныя фігуры, вучацца знаходзіць адзін, многа ў найбліжэйшым наваколлі, арыентавацца ў прасторы і ў часе. Для развіцця пазнавальнага інтарэсу да матэматычных ведаў я выкарыстоўваю мноства дыдактычных гульняў і практыкаванняў, напрыклад, “Падбяры па форме”, “Хто больш назаве?”, “Складзі квадрат” і г.д. Дыдактычную гульню “Геаметрычная мазаіка” выкарыстоўваю на занятках і ў вольны час з мэтай замацавання ведаў пра геаметрычныя фігуры, развіцця ўвагі і ўяўлення. Да заняткаў рыхтую табліцы-заданні: “Назавіце самы вялікі трохвугольнік”, “Якога колеру самая маленькая фігура?”, “Назавіце ўсе квадраты, пачынаючы з самага маленькага” і г.д. Для замацавання ведаў, атрыманых на занятках, даю дзецям гульнявыя заданні на дом. У кутку для бацькоў выстаўляю папку з дыдактычнымі гульнямі, тлумачачы іх мэты і ход. Так, гульні з пяском, кубікамі, будаўнічым матэрыялам развіваюць у дзяцей канструктыўныя здольнасці, увагу, уяўленне, мысленне, замацаванне колеру. У час гэтых гульняў прапаноўваю заданне працягнуць ланцужок, чаргуючы ў пэўнай паслядоўнасці квадраты, вялікія і маленькія кругі жоўтага і чырвонага колеру. Потым заданні ўскладняю. Прапаноўваю, напрыклад, выканаць заданне, у якім неабходна чаргаваць прадметы, улічваючы адначасова колер і велічыню. У сюжэтна-ролевых гульнях дзеці перадаюць усё, што яны бачаць вакол сябе. Гэтыя гульні развіваюць дзіцячую ініцыятыву, творчасць і назіральнасць. Так, гульні, звязаныя з купляй-продажам, аплатай (“Магазін”, “Пошта”, “Бістро” і г.д.), дапамагаюць замацаваць навыкі лічэння, веды пра лік і лічбы, навыкі вылічальнай дзейнасці, вымярэння, веданне эталонаў вагі, кошту. У час сюжэтна-ролевых гульняў “Сям’я”, “Школа”, “Дзіцячы сад” задаю дзецям навадныя пытанні, а старэйшым дашкольнікам ствараю праблемныя сітуацыі, вырашаючы якія дзіця параўноўвае і супастаўляе, вызначае падабенства і адрозненне. Аналізуючы праблемы, дзіця вучыцца арыентавацца ў навакольным свеце, праяўляе ініцыятыву, выказвае сваю пазіцыю і прымае чужую. На занятках па фарміраванні элементарных матэматычных уяўленняў выкарыстоўваю гульні і фізкультхвілінкі, якія маюць рухавы характар. Жвавыя гульні разнастайныя па задуме, правілах, характары рухаў, якія выконваюцца. Дзеці авалодваюць прасторавымі ўяўленнямі, лічэннем. Напрыклад, у гульні “Жывы тыдзень” даю дзецям кружкі рознага колеру, якія абазначаюць дні тыдня. Малыя становяцца ў…

 «Опытно - экспериментальная деятельность детей дома»   В каждом ребенке заложено стремление познавать окружающий мир. Дети каждый день стараются узнать что-то новое, и у них всегда много вопросов. Им можно объяснять некоторые явления, а можно наглядно показать, как работает та или иная вещь, тот или иной феномен. Отличный инструмент для этого – опыты и эксперименты. Опыты помогают развивать речь, мышление, логику, творчество ребенка, наглядно показывать связи между живым и неживым в природе. В связи с этим особый интерес представляет изучение детского экспериментирования. Детское экспериментирование — средство интеллектуального развития дошкольников. Ребенок – дошкольник сам по себе уже является исследователем, проявляя живой интерес к различного рода исследовательской деятельности, в частности – к экспериментированию. В процессе экспериментирования дошкольник получает возможность удовлетворить присущую ему любознательность, найти ответ на множество интересующих вопросов: Почему? Зачем? Как? Что будет если? почувствовать себя учёным, исследователем, первооткрывателем. Детское экспериментирование – это один из ведущих видов деятельности дошкольника. Большой интерес возникает у детей к познанию окружающего, когда они сами могут обнаружить и понять новые свойства предметов, их сходство и различия, значения предметов для повседневной жизни. Необходимо предоставлять детям возможности приобретать знания самостоятельно. Дома можно организовать несложные опыты и эксперименты. Для этого не требуется больших усилий, только желание, немного фантазии и конечно, некоторые научные знания. любое место в квартире может стать метом для эксперимента. Например, ванная комната. Во время мытья ребёнок может узнать много интересного о свойствах воды, мыла, о растворимости веществ. Например: Что быстрее растворится: морская соль, пена для ванны, хвойный экстракт, кусочки мыла и т.п. Разрешите ребенку играть с пустыми баночками, флакончиками, мыльницами. Поинтересуйтесь, куда больше воды поместится? Куда вода легче набирается? Сколько, по-твоему, воды нужно набрать, чтобы флакончик утонул? Другой пример - кухня – это место, где ребёнок часто мешает маме, когда она готовит еду. Если у вас двое или трое детей, можно устроить соревнования между юными физиками. Поставьте на стол несколько одинаковых ёмкостей, и предложите детям растворять в воде различные продукты (крупы, муку, соль, сахар). Поинтересуйтесь у детей, что стало с продуктами и почему? Пусть дети сами ответят на эти вопросы. Важно только, чтобы вопросы ребёнка не оставались без ответа. Если вы не знаете точного (научного) ответа, необходимо обратится к справочной литературе, и постараться объяснить результат доступным для него языком. Эксперимент можно провести во время любой деятельности: -Уборка комнаты– Как ты считаешь, с чего надо начать? Что для этого нужно? Что ты сможешь сделать сам? В чем тебе понадобится помощь? Подобная ситуация развивает наблюдательность, умение планировать и подбирать необходимый материал для труда, рассчитывать свои силы. -Поливка цветов – Всем ли растениям необходим одинаковый полив? Почему? Какие растения нужно обрызгивать? Какие нет? Зачем рыхлить землю? -Ремонт в комнате - Какого цвета обои ты бы хотел видеть? Почему? Где лучше повесить твои рисунки? Где удобнее поставить твой столик? Это поможет ребенку научиться высказывать свои суждения, фантазировать, аргументировать свою точку зрения. -Ребёнок рисует (у него кончилась зелёная краска)- Что будет, если смешать синюю и желтую краску? Путём проб и ошибок ребёнок найдёт верное решение. Родителям следует выслушать все предположения ребенка, при этом необходимо учитывать каждое предположение, его верность, точность, логичность. Если ребенок затрудняется выказать способы решения…

“Рухомая гульня – як частка фізічных нагрузак на арганізм дзіцяці” Дошкольны ўзрост з’яўляецца перыядам найбольш хуткага развіцця будовы і функцый арганізма дзіцяці. Паўнацэнна фізічна развітае дзіця меньш падвержана захворваннем, а, захварэўшы, спраўляецца з ім з меншымі адмоўнымі ўздзеяннямі. Таму стварэнне ўсіх неабходных умоў для умацавання здароўя і правільнага развіцця арганізма дзяцей дашкольнага ўзросту – задача  вельмі важная.   Адным з умоў нармальнага росту і развіцця, павышэння супраціўляльнасць арганізма, з’яўляецца дастатковая рухальная дзейнасць. Менавіта рухальная дзейнасць як аснова жыццязабяспячэння дзіцячага арганізма аказвае ўздзеянне на рост і развіццё нярвова-псіхічнага становішча, функцыянальныя магчымасці і працаздольнасць дзіцяці.   Для кожнага ўзроставага перыяду існуе свой аптымальны ўзровень рухальнай дзейнасці, у сувязі з інтэнсіўным абменам рэчываў і  пластычнымі працэсамі роста патрабаванасці ў рухах, дакладна рэгламенціруемы аптымальным рухальным рэжымам у дашкольнай установе.    Паняцце “рухальны рэжым” уключае ў сябе працягласць, паўторнаць і размеркаванне ўсіх відаў фізічнай дзейнасць. І, уключае ў сябе ўсе віды арганізаванай і самастойнай дзейнасці, у якіх выступаюць лакаматорныя (звязаныя з перамяшчэннем у прасторы) дзеянні дзяцей.  Улічваючы індывідуальныя асаблівасці рухальнай дзейнасці дзяцей, выбарчыя адносіны да асобных рухаў, паступлення новых дзяцей у дашкольную ўстанову,  аптымізацыі рухальнага рэжыма  ўласціва разнастайнасць, але і адначасова дакладная структурызацыя: Агульная працягласць рухальнай актыўнасці займае не меньш 60% перыяда няспання; Змест рухальнага рэжыму з’яўляецца рухальнай дзейнасццю, разнастайнай па складу рухаў, фізічным практыкаванням; Пэўная частка рухальнага рэжыма, у якую уваходзяць як фізічныя практыкаванні, рухомыя гульні, спецыяльна падабраныя для фарміравання сістэм і функцый арганізма, так і карэкцыйная работа, якія праходзяць праз індывідуальныя і арганізацыйныя формы работы; Рухомая гульня — гэта эмацыянальна афарбаваная, свядомая, актыўная дзейнасць дзяцей, характарызаваная рашэннем рухомых задач і выкананнем гульнявых правілаў. Але чаму менавіта рухомыя гульні з выкарыстаннем мастацкага слова вельмі любяць дзеці? Многія даследчыкі сёння разглядаюць рух як фактар развіцця маўлення, г. зн. рухальная актыўнасць з’яўляецца стымулятарам актыўнасці маўленчай. Яшчэ ў 1969 годзе выдатны вучоны А. М. Фанароў (НІІ дашкольнага выхавання), падводзячы вынікі шматгадовага фундаментальнага даследавання, апублікаваў статыстычныя дадзеныя, якія сведчаць аб тым, што існуе сувязь паміж рухальнай сістэмай і эмацыянальнай сферай дзіцяці. Г. А. Любіна адзначала, што рухомыя гульні дастаткова поўна апісаны ў метадычнай літаратуры, але педагогам трэба дапамагчы ўбачыць у рухомых гульнях магчымасць рэалізацыі яшчэ аднаго кірунка выхаваўча-адукацыйнай работы — развіцця мовы. З гэтай мэтай выкарыстоўваюцца як існуючыя гульні з тэкстамі, так і камбінацыі рухальных і маўленчых імправізацый. Так, усім вядомыя рухомыя гульні «У мядзведзя ў бары», «Гусі-гусі», «Два маразы», «Ланцугі коваў», «А мы проса сеял методыка навучання дзяцей дашкольнага ўзросту беларускім рухавым гульням мае свае спецыфічныя асаблівасці ў залежнасці ад узросту дзяцей. Па-першае, падбіраючы гульню, варта ўлічваць агульную рухавую падрыхтоўку дзяцей пэўнага ўзросту. Гульня павінна быць накіравана на рашэнне канкрэтных вучэбна-выхаваўчых задач, а рухавы змест гульняў адпавядаць умовам іх правядзення. Важна ўлічваць пару года і надвор’е. Па-другое, выбар гульні вызначае яе месца ў распарадку дня. На першай прагулцы мэтазгодна праводзіць гульні больш дынамічныя, на другой — гульні розныя па рухавай характарыстыцы. Да пачатку гульні трэба зрабіць разметку пляцоўкі, падрыхтаваць патрэбнае абсталяванне і атрыбутыку. Па-трэцяе, збор дзяцей на гульню неабходна праводзіць у тым месцы пляцоўкі, адкуль будуць пачынацца гульнёвыя дзеянні. Збор павінен праходзіць хутка і цікава, таму трэба прадумаць прыёмы і…

Прафілактыка атручванняў ядавітымі раслінамі і грыбамі Праблема вострых атручванняў у дзяцей - адна з найбольш актуальных, асабліва ў летні перыяд. Часта сустракаюцца атручванні ва ўзросце ад 1 да 5 гадоў. У адрозненні ад дарослых, атручванні ядавітымі грыбамі і раслінамі ў дзяцей працякаюць цяжэй, таму што: Усе сістэмы органаў яшчэ няспелая. Нізкая ўстойлівасць арганізма да яду. Характэрна больш хуткае пранікненне яду ў арганізм. Схільнасць дзіцячага арганізма да таксікозу і эксікозу (абязводжвання). Прафілактыка атручванні ядавітымі раслінамі і грыбамі заключаецца ў мерах засцярогі. Паважаныя дарослыя! Навучыце сваіх дзяцей наступнаму: Нельга спрабаваць на смак невядомыя ягады, лісце, сцеблы раслін, плады, насенне, грыбы, як бы прывабна яны не выглядалі. Да незнаёмых раслін нават нельга дакранацца, так як можна атрымаць апёк, алергічную рэакцыю. Да атрутных раслін адносяцца: бузіна чорная, вароніна вока, дурман, балігалоў, багун, блёкат чорны і многія іншыя. Каб пазбегнуць атручвання, трэба навучыць дзяцей добра ведаць асноўныя прыкметы атрутных і неядомых грыбоў і раслін і падтрымлівацца правіла- ніколі нічога невядомага і небяспечнага не спрабаваць на смак, не ўжываць у ежу і нават не чапаць рукамі. У атрутных раслінах ўтрымліваюцца яды, здольныя выклікаць атручванне як пры ўдыханні лятучых арома-рэчываў, якія выдзяляюцца раслінамі, так і пры трапленні соку на скуру. Самае моцнае атручванне можна атрымаць пры прыёме ўнутр таксіну з ягадамі, лісцем, каранямі. Дзеянні пры атручванні ядавітымі раслінамі: Пры трапленні ў арганізм атрутных раслін, а таксама пры падазроне на гэта неабходна тэрмінова прыняць меры першай дапамогі: Неадкладна выклікаць лекара або хуткую медыцынскую дапамогу. Калі пацярпелы ў свядомасці, трэба прамыць яму страўнік: даць выпіць 3-4 шклянкі вады і пальцам ці  лыжкай, націскаючы на ​​корань языка, выклікаць у яго ваніты. Прамыванне страўніка варта паўтарыць 2-3 разы. Пры атручванні аканітам і балігаловам страўнік промывают бледна-ружовым растворам марганцовакіслага калія (перманганата калія). Так як многія яды добра адсарбуюцца актываваным вуглём, пасля прамывання страўніка рэкамендуецца прыняць актываваны вугаль (карбален). Пасля аказання першай медыцынскай дапамогі рэкамендуецца як мага хутчэй даставіць пацярпелага ў медустанову. Асаблівая тэрміновасць выкліканая ў тых выпадках, калі атручванне выклікана раслінамі, якія ўздзейнічаюць на нервовую сістэму і сэрца. Пры развіцці курчаў важна не дапусціць парушэння дыхання за кошт спазму жавальных цягліц, таму ў рот пацярпелага варта ўставіць  лыжку, абгорнутую бінтам або насоўкай. Памятка па папярэджанні атручвання грыбамі Як прыемна адправіцца ў лес па грыбы. Аднак грыбнікоў і аматараў гэтай ежы можа чакаць грозная небяспека- атручэнне атрутнымі грыбамі, так як не кожны ведае, якія з іх з'яўляюцца ядомымі, а якія атрутныя, тым больш вялікую небяспеку ўяўляюць атручванні грыбамі ў дзяцей. У мэтах папярэджання атручвання ніколі ня збірайце грыбы: Паблізу прамысловых прадпрыемстваў, звалак, палёў, апрацаваных хімікатамі, чыгуначных шляхоў і аўтадарог, пад высакавольтнымі лініямі, у межах горада, у тым ліку і ў парках. З непрыемным пахам, якія маюць у ножцы клубнепадобныя патаўшчэнні, з абалонкай, «торбай» ў  ножцы. Якія з'явіліся пасля першых замаразкаў і якія могуць выклікаць з'яўленне ў грыбах атрутных рэчываў. Многія віды атрутных грыбоў лёгка зблытаць з ядомымі, памятайце пра гэта! Няправільная кулінарная апрацоўка ядомых грыбоў гэтак жа можа выклікаць атручванні. Правільна апрацоўвайце грыбы. Абсалютна надзейных метадаў вызначэння атрутныя грыбы ці не, не існуе. Адзінае выйсце - дакладна ведаць кожны з грыбоў і не браць тыя, у якіх сумняваецеся. Што ж рабіць, калі ўсё ж такі атручвання пазбегнуць не ўдалося. Першыя сімптомы атручвання могуць з'явіцца на працягу 2-3…

З самага нараджэння дзіця з'яўляецца першаадкрывальнікам, даследчыкам таго свету, які яго акружае. Для яго ўсё ўпершыню: сонца і дождж, страх і радасць. Самастойна дзіця не можа знайсці адказ на ўсе пытанні, якія цікавяць яго. Яму дапамагаюць педагогі, але ў першую чаргу - бацькі . Асаблівую важнасць гэтая праблема набывае ў цяперашні час, калі маральнае і камунікатыўнае развіццё дзяцей выклікае сур'ёзную трывогу. Сапраўды, усё часцей дарослыя сталі сутыкацца з парушэннямі ў сферы зносін, а таксама з недастатковым развіццём маральна-эмацыйнай сферы дзяцей. Гэта абумоўлена празмернай "інтэлектуалізацыяй" выхавання, "тэхналогізацыяй" нашага жыцця. Дзеці сталі менш кантактаваць не толькі з дарослымі, але і адзін з адным. Жывыя чалавечыя  зносіны істотна ўзбагачаюць жыццё дзяцей, размалёўваюць яркімі фарбамі сферу іх адчуванняў. Але іх так мала. Вельмі часта назіранне за дзіцем паказвае наяўнасць пэўных парушэнняў у зносінах - сыход ад кантактаў з аднагодкамі, канфлікты, бойкі, нежаданне лічыцца з меркаваннем або жаданнем іншага, скаргі педагогу. Гэта адбываецца не таму, што дзеці не ведаюць правілаў паводзін, а таму, што дзецям цяжка адчуць, што адчувае іншы. Мэта развіцця камунікатыўных навыкаў - гэта развіццё камунікатыўнай кампетэнтнасці, накіраванасці на аднагодкаў, пашырэнне і ўзбагачэнне вопыту сумеснай дзейнасці і формаў зносін з аднагодкамі. Камунікатыўныя здольнасці дзіцяці развіваюцца пры зносінах з бацькамі, выхавацелямі і аднагодкамі. Зносіны - гэта важны фактар ​​пераўтварэння дзіцяці ў паспяховага чалавека. Якім дзіця стане ў будучыні, калі вырасце, залежыць ад сям'і. Адным з фактараў, якія ўплываюць на развіццё камунікатыўных здольнасцяў дзіцяці з'яўляецца псіхафізіалагічныя і спадчынныя захворванні. Калі ў  вас ,бацькоў, ёсць падазрэнні аб наяўнасці ў дзіцяці якіх-небудзь праблем у зносінах або паводзінах, то неабходна звярнуцца да спецыяліста. Толькі дзіцячы псіхолаг здольны ўсталяваць прычыну камунікатыўных праблем і знайсці шляхі і спосабы іх пераадолення. Эфектыўнасці праводзімых мерапрыемстваў па развіцці навыкаў зносін у дашкольнікаў спрыяе стварэнне атмасферы супрацоўніцтва і партнёрства ў сям’і. Мэтанакіраваныя педагагічныя прыёмы дазваляюць развіваць у дзяцей камунікатыўныя, маўленчыя ўменні, культуру зносін, пазнавальныя інтарэсы, творчую актыўнасць, уяўленне, адкрытасць, добразычлівасць. Фарміраванне камунікатыўных якасцей - важная ўмова нармальнага псіхалагічнага развіцця дзіцяці. Ад таго, як складуцца адносіны дзіцяці ў першым у яго жыцці калектыве дзяцей групы  дзіцячага саду. Ад гэтага  залежыць далейшае сацыяльнае і індывідуальнае  развіццё, а значыць і яго далейшы лёс.