Здаровае харчаванне – наш шлях да прыгажосці, здароўя і даўгалецця.

Здаровае харчаванне — адзін з найважнейшых кампанентаў прыгажосці і здароўя. Правільнае харчаванне дапаможа не толькі заставацца ў выдатнай форме, але і дазволіць адчуваць сябе больш энергічнай, лёгкай і працаздольнай. Прытрымлівацца здаровага харчавання не так ужо і складана, як здаецца на першы погляд.
Пачынайце пераходзіць да здаровага харчавання паступова. Ведаючы асноўныя правілы харчавання, кожны чалавек можа самастойна скласці збалансаваны рацыён, падабраць правільныя прадукты харчавання, распрацаваць здаровае меню для сваёй сям’і з улікам сваіх фінансавых магчымасцяў. Для правільнага і здаровага харчавання зусім неабавязкова купляць дарагія прадукты нашмат важней як вы гэтыя прадукты прыгатуеце.

Некалькі асноўных правілаў здаровага харчавання.

Выкарыстоўвайце ў сваім рацыёне разнастайную ежу. У штодзённым меню павінны прысутнічаць прадукты з розных харчовых груп (садавіна, гародніна, ягады, грыбы, збожжавыя і бабовыя культуры, мяса, рыба, птушка, малочныя прадукты, яйкі, арэхі, тлушчы, алею, зеляніна).
– Харчавацца трэба рэгулярна, ёсць невялікімі порцыямі, не радзей чатырох разоў у дзень. Не рабіце вялікіх перапынкаў паміж прыёмамі ежы. Штодзённае меню павінна складацца з сняданку, абеду, пасляабедзенным чай і закускі.
– Паспрабуйце прымаць ежу кожны дзень у адзін і той жа час, гэта дабратворна ўплывае на працу страўнікава-кішачнага гасцінца. А вось ад перакусаў паміж асноўнымі прыёмамі ежы лепш адмовіцца.
– Паспрабуйце абмежаваць спажыванне солі. Замест звычайнай солі выкарыстоўвайце ёдаваную. Няхай вашы стравы лепш будуць недосоленной, чым перасоленых. Лічыцца, што марская соль больш карысная, чым павараная, т. к. яна захоўвае ў сваім складзе шмат карысных мінералаў. Да таго ж, марская соль больш салёная, таму, пры меншай колькасці солі смак страў не зменіцца, а арганізм атрымае менш шкоды.
– Спажыванне цукру таксама лепш абмежаваць. У некаторых выпадках цукар можна замяніць мёдам. Некалькі лыжак мёду ў дзень забяспечаць арганізм вітамінамі і мінераламі, дапамогуць прадухіліць прастудныя захворванні і падымуць імунітэт. Але не кладзіце мёд у гарачую гарбату, так як пры награванні мёд губляе частку сваіх карысных якасцяў.
– На працягу дня старайцеся піць пабольш чыстай вады. Вада проста неабходная нашаму арганізму, бо ён на 2/3 складаецца з вады. Вада аказвае дабратворны ўплыў на скуру, ўвільгатняе яе знутры, сілкуе энергіяй, прадухіляе сухасць. Акрамя таго, вада спрыяе выводзінам шкодных таксінаў з арганізма і неабходная для нармальнага стрававання. Аптымальным, лічыцца, выпіваць каля 2-х літраў чыстай негазаванай вады ў суткі. Толькі не піце шмат вады на ноч, а то рызыкуеце прачнуцца з ацёкамі.
– Здаровае харчаванне – гэта ў тым ліку свежыя гародніна і садавіна. Ешце больш свежых гародніны і садавіны. У сырых гародніне ўтрымоўваецца шмат клятчаткі і вітамінаў, якія так неабходныя нашаму арганізму. Волкая гародніна і садавіна павышаюць хуткасць абменных працэсаў у организме.Но увагу, калі ў вас ёсць супрацьпаказанні па стане здароўя (праблемы з страўнікава-кішачным трактам), свежая гародніна і садавіна могуць быць вам проціпаказаныя. Таму лепш пракансультуйцеся з лекарам.
– Здаровае харчаванне – гэта ў тым ліку і свежыя прадукты. Сачыце за тым, каб ежа заўсёды была свежай. Лепш рыхтаваць ежу невялікімі порцыямі, чым зварыць велізарную рондаль на ўвесь тыдзень. Карысці для здароўя ад гэтага не будзе. Пры абавязкам захоўванні ежы ў ёй пачынаюцца працэсы гніення і закісання. Пры куплі прадуктаў абавязкова паглядзіце, ці не мінуў тэрмін прыдатнасці. Рацыянальнае харчаванне ўяўляе сабой максімальна збалансаванае спалучэнне ў рацыёне чалавека тлушчоў, вугляводаў, бялкоў, вітамінаў, амінакіслотаў, мікраэлементаў і іншых рэчываў. Правільны падыход да харчавання дазваляе пазбегнуць мноства праблемаў са здароўем (расстройства імунітэту, атэрасклероз, атлусценне, захворванні органаў стрававання і іншыя).

Асноўныя прынцыпы рацыянальнага харчавання:

1. Умеранасць. Колькасць ежы, якая паступае ў наш арганізм і ператвараецца ў энергію, павінна быць роўная энергетычным затратам.
2. Усе харчовыя рэчывы павінны быць строга збалансаваныя. Кожны дзень наш арганізм павінен атрымліваць прыкладна 70 розных інгрэдыентаў. Ідэальныя суадносіны бялкоў, тлушчоў і вугляводаў – 1:1:5.
3. Разнастайнасць у рацыёне. Старайцеся ўжываць не адныя і тыя ж прадукты, а, наадварот, — імкніцеся максімальна пашырыць сваё меню.
4. Рэжым харчавання. Усе прыёмы ежы павінны быць у адзін і той жа час. Важна таксама граматна размеркаваць агульную колькасць калорый на ўвесь дзень (сняданак – не больш за 30% ад сутачнай каларыйнасці, абед – 40%, вячэра – 20%, падвячорак – 10%).

Ёсць яшчэ некалькі простых правілаў, якія стануць цудоўным дадаткам да прынцыпаў рацыянальнага харчавання: сачыце за сумяшчальнасцю прадуктаў (напрыклад, мяса лепш за ўсё есці з агароднінай і не камбінаваць з мучнымі і малочнымі вырабамі, яйкамі, сырам; любую вадкасць неабходна піць да ежы); піце ваду (у дзень дарослы чалавек павінен выпіваць мінімум некалькі шклянак звычайнай чыстай вады); старанна перажоўвайце ежу.

Прывычку да рацыянальнага харчавання неабходна выхоўваць у чалавека з самых ранніх гадоў. Чалавек павінен адчуваць задавальненне, ужываючы ў ежу свежыя і карысныя для здароўя прадукты, павінен усведамляць, што і для чаго ён есць.

Трудовое воспитание  и игра дошкольников — часть работы по профориентации будущего школьника.

трудовое воспитание Документ Microsoft Office Word

“Здаровы лад жыцця”
Захаванне здароўя і ўмацаванне імунітэту дзіцяці ў дашкольным узросце з’яўляюцца важнай умовай фарміравання здаровай асобы. Да 7 гадоў чалавек праходзіць вялікі этап свайго развіцця, які больш не паўторыцца за ўсю яго жыццё ніколі. Менавіта ў гэты час ідзе ўзмоцненае фарміраванне органаў, ад якога, па сутнасці, залежыць далейшая жыццё маленькага чалавека. Таму вядзенне ЗЛЖ у дзіцячым садзе гуляе найважную ролю ў развіцці дзіцяці.
Фарміраванне любові да здаровага ладу жыцця, да карысным звычкам, захаванне і ўмацаванне здароўя — адны з асноўных задач установы, дзе дзіця праводзіць максімальную колькасць часу, — дзіцячага саду. Аздараўленне ў дзіцячым садзе прадугледжвае цэлы шэраг мерапрыемстваў: ранішняя гімнастыка, прагулкі і экскурсіі, прадуманае харчаванне, разнастайныя дыдактычныя гульні, якія спрыяюць познаванию асноў ЗЛЖ і яго складнікаў, а таксама мноства паўсядзённых заняткаў, приучающих дзіцяці клапаціцца пра сваё здароўе. Але фарміраванне здаровага ладу жыцця павінна праводзіцца не толькі сіламі педагогаў, выхавальнікаў, псіхолагаў. Гэта вялікая ланцужок, у якую абавязкова павінны быць уключаны бацькі. Што ж яны могуць зрабіць для гэтага? Забяспечыць неабходныя ўмовы здаровага ладу жыцця.
Знаходжанне на свежым паветры. Прагулка з’яўляецца адным з істотных кампанентаў рэжыму. Гэта найбольш эфектыўны выгляд адпачынку, добра аднаўляе зніжаныя ў працэсе дзейнасці функцыянальныя рэсурсы арганізма, і ў першую чаргу – працаздольнасць. Знаходжанне на паветры спрыяе павышэнню супраціўляльнасці арганізма і загартоўвае яго. Пасля актыўнай прагулкі ў дзіцяці заўсёды нармалізуецца апетыт і сон. Прагулка павінна праводзіцца ў любое надвор’е, за выключэннем асабліва неспрыяльных умоваў. Пры гэтым адзенне і абутак павінны адпавядаць надвор’і і ўсім гігіенічным патрабаванням. Падчас прагулкі нельга дапускаць, каб дзеці доўгі час знаходзіліся ў аднастайнай паставе, таму неабходна змяняць іх від дзейнасці і месца гульні. Добра спалучаць прагулкі са спартыўнымі і рухомымі гульнямі.
Разнастайнасць харчавання. У рацыёне дзіцяці павінны прысутнічаць гародніна, садавіна, кашы, малочныя прадукты. Пры гэтым любы прымус недапушчальна. Неабходна ўключаць у рацыён прадукты, багатыя на вітаміны А, У, З і Д, мінеральнымі солямі (кальцыем, фосфарам, жалезам, магніем, меддзю), а таксама бялком. Немалаважнае значэнне мае рэжым харчавання, то ёсць захаванне пэўных інтэрвалаў паміж прыёмамі ежы.
Захаванне асабістай гігіены. Дзіцяці неабходна засвоіць ўсе асноўныя гігіенічныя навыкі, зразумець іх важнасць і прывыкнуць сістэматычна выконваць іх правільна і хутка. Лепш за ўсё падаць асабісты прыклад (сыход за зубамі двойчы ў дзень, мыццё рук, падмыванне, купанне, змена бялізны).
Рэгулярнае гартаванне. Неабходна актыўна выкарыстоўваць гаючыя прыродныя фактары навакольнага асяроддзя: чыстую ваду, ультрафіялетавыя прамяні сонечнага святла, чыстае паветра, фитонцидные ўласцівасці раслін, так як натуральныя сілы прыроды ўяўляюць сабой звыклыя кампаненты навакольнага асяроддзя і неабходныя для жыццядзейнасці арганізма.
Захаванне рэжыму дня. Рацыянальны рэжым дапамагае працаваць усім органам таксама згодна рэжыму. Правільна арганізаваны рэжым дня аптымальна спалучае перыяд няспання і сну дзяцей на працягу сутак, задавальняе іх патрэбы ў ежы, у дзейнасці, адпачынку, рухальнай актыўнасці і інш. Рэжым дысцыплінуе дзяцей, спрыяе фарміраванню многіх карысных навыкаў, прывучае іх да вызначанага рытму.
Спакой і любоў. Тут можна вылучыць 2 аспекты: спакой павінна панаваць у сям’і і захоўвацца ў дзіцячым садзе. Дзіцяці неабходны спакойны, добразычлівы псіхалагічны клімат у сям’і. Ён павінен ведаць, што дома яго чакаюць і любяць, тады ён зможа справіцца з любой задачай. Што тычыцца дашкольнай установы, то падтрыманне міру і спакою забяспечвае ў першую чаргу выхавальнік. Акрамя таго існуе псіхолаг, які дапамагае вырашыць складаныя сітуацыі.
Фарміраванне цікавасці да аздараўлення. Чым раней дзіця атрымае ўяўленне аб будове цела чалавека, пазнае пра важнасць загартоўвання, руху, правільнага харчавання, сну, тым раней ён будзе далучаны да здаровага ладу жыцця. Неабходныя развіваючыя гульні, цікавыя апавяданні аб добрым і дрэнным з падвядзеннем вынікаў.
Бацькам варта памятаць аб тым, што яны з’яўляюцца прыкладам для пераймання ва ўсе перыяды жыцця для іх малога, і ад таго, як павядзе сябе мама ці тата ў той ці іншай сітуацыі залежыць паводзіны і пабудова жыццёвых прынцыпаў дзіцяці.

“Павага і любоў у сям’і – першы этап у выхаванні дзяцей”Кансультацыя Документ Microsoft Office Word (2)

Далучэнне да роднай мовы

Хутка прыйдзе час, і сёняшнія дашкольнікі будуць вызначаць будучыню роднай Беларусі. І вельмі важна ўжо сёння звярнуць увагу на выхаванне ў іх пачуцця патрыятызму, выхаванне асобы з актыўнай жыццёвай пазіцыяй, у центры якой будзе ўсведамленне ўласнай адказнасці за лёс Радзімы. Нацыя толькі тады будзе жыць і развівацца, калі кожнае наступнае пакаленне будзе зберагаць нацыянальныя традыцыі.

Праблема далучэння дзяцей да сваёй нацыянальнай культуры, да роднай мовы набывае актуальнасць у наш час у сувязі з агрэсіўным наплывам масавай культуры і стратай прадстаўнікамі розных народаў духоўнай сувязі са сваёй нацыянальнай культурай, сваёй роднай мовай. Менавіта зараз, ва ўмовах духоўнага крызісу ўзрастае неабходнасць далучэння дзіцяці да этнакультурных нацыянальных каштоўнасцей, стварэння ўмоў для фарміравання этнічнага самаўсведамлення маленькага грамадзяніна, выхавання ў яго ўмення з павагай і ўдзячнасцю  адносіцца да  стваральнікаў гэтых каштоўнасцей, жадання творча і асэнсавана іх засвойваваць.

Далучэнне да роднай мовы садзейнічае не толькі ўзбагачэнню мовы дзяцей, але і развівае іх пазнавальныя і інтэлектуальныя магчымасці, пашырае веды пра беларускую культуру.

Сення сам час патрабуе звярнуцца да сваіх вытокаў, далучаць дзяцей да беларускай нацыянальнай культуры, паглыбляць знаемства з родным краем, беларускімі традыцыямі, фальклорам, прывіваць пачуцце грамадкасці, любоў да Радзімы. Вельмі важна навучыць дзяцей з павагай ставіцца да беларускай мовы, не сароміцца на ёй размаўляць.

Паспяховаму авалодванню маўленчымі навыкамі дзяцей на беларускай мове ў яслях – садзе спрыяе:

арганізацыя спецыяльных заняткаў на беларускай мове адзін раз на тыдзень працягласцю 20 хвілін у першай палове дня ў сярэдняй і старэйшых групах;

правядзенне сітуацый зносін на беларускай мове па падгрупах у другой палове дня працягласцю 20 хвілін у тых жа групах;

дачыненне да беларускай мовы ў пасіўнай форме з дзецьмі ад 3-х да 4-х гадоў у час слухання беларускіх песень, твораў мастацкай літаратуры, фальклору, прагляду мультфільмаў;

прысутнасць дзяцей малодшага і сярэдняга дашкольнага ўзросту на святах, канцэртах, спектаклях, якія праводзяцца для дзяцей старэйшага дашкольнага ўзросту на беларускай мове;

увядзенне ў нерэгламентаваную дзейнасць беларускіх гульняў, праслухоўванне запісаў казак, вершаў на беларускай мове;

наладжванне дзейсна-арыентаваных зносін: інсцэніроўкі, ролевыя гульні, гульні-драматызацыі на беларускай мове;

арганізацыя адукацыйных сітуацый у розных відах дзейнасці на беларускай мове.

Увесцi дзяцей у атмасферу жывога беларускага слова, адчуць яе прыгажосць  дазваляюць  фальклорныя i лепшыя класiчныя творы для маленькiх дзяцей: калыханкi, забаўлянкi, песенькi, казкi, вершы i iнш. Гэта робiцца з мэтай развiцця першапачатковых навыкаў разумення мовы, умення паўтараць за выхавальнiкам i па меры магчымасцi самастойна ўзнаўляць узоры беларускага маўлення (асобныя словы, кароткiя забаўлянкi, песенькi, лiчылкi i г.д.), што служыць фармiраванню ў iх пачуццевай асновы руска – беларускага двухмоўя.

Насилие в семье.     

Причины и  последствия

Проблема насилия в семье… Готовы ли мы признать этот факт или нет, но насилие в рамках детско – родительских или супружеских отношений существует повсеместно, в разных странах и культурах. Именно женщины и дети чаще всего становятся жертвами изощренного насилия в семье.

Семейное насилие — это повторяющийся с увеличением частоты цикл физического, сексуального, словесного, психологического и экономического оскорбления и давления по отношению к своим близким с целью обретения над ними власти и контроля.

Суть любого насилия – это стремление максимально унизить жертву, поскольку только таким способом тот, кто проявляет насилие, может на время почувствовать себя «выше».  Насилие (семейное насилие, в частности) является только отражением общемировых тенденций.

Напряженность жизни, бездуховность, стрессы, социальная неустроенность, утрата ориентиров и семейных ценностей, возросшая  алкоголизация… Все это в значительной степени формирует благодатную почву для  возникновения той или иной формы насилия.

Насилие – это не только физическая, грубая сила, как принято считать, но и более изощренные, психологические формы воздействия. Социологические данные о распространенности насилия в семье, по сути, не соответствуют действительности, и явно занижены, поскольку эта проблема редко выносится из семьи.  Кроме того, семейное насилие имеет место не только в социально неблагополучных семьях. Эта проблема характерна для всех социальных слоев населения, но социально неблагополучные семьи она затрагивает чаще. Выделяют несколько форм насилия:

1) физическое насилие — преднамеренное нанесение физических повреждений различной степени тяжести; побои, ограничения в еде и сне, вовлечение в употребление алкоголя и наркотиков и т.п.;

2) сексуальное насилие — преднамеренное манипулирование телом человека как сексуальным объектом; вовлечение в проституцию, порнобизнес и т.п.;

3) психологическое насилие (поведенческое, интеллектуальное, эмоциональное и проч.) — преднамеренное манипулирование человеком (ребенком или взрослым) как объектом, игнорирование его свободы, достоинства, прав, и приводящее к различным деформациям и нарушениям психического развития.

4) экономическое насилие — это контроль над финансовыми и иными ресурсами семьи, выделение жертве денег на «содержание»,  принуждение к вымогательству, запрет на получение образования и/или трудоустройство,  намеренная растрата финансовых средств семьи с целью создания напряженной обстановки. Именно психологическое насилие является «ядром» насилия, его исходной формой, на основе которого может возникнуть физическое и сексуальное насилие.

Психологическое насилие является самой распространенной формой семейного насилия и включает в себя различные формы: угрозы, унижения, оскорбления, чрезмерные требования, чрезмерная критика, ложь, запреты негативное оценивание, фрустрация основных нужд и потребностей, изоляция.

Все эти формы воздействия на человека носят выраженный деструктивный характер и приводят к утрате доверия к себе и миру, беспокойству, тревожности, нарушениям сна и аппетита, депрессии, агрессивности, угодливость, низкой самооценке.

Возрастает склонность  к уединению, формируются суицидальные наклонности и может возникнуть личностная психопатология различной этиологии — наркотические зависимости, булимия, анорексия,  соматические и психосоматические заболевания — язва желудка, аллергии, избыточный вес, нервные тики.

Дети и подростки, ставшие свидетелями домашнего насилия, перенимают гендерную модель поведения и воспроизводят её в следующем поколении. Наблюдается высокий риск криминального поведения (80 % склонны к преступлениям, 40 % — к жестоким).

В психологической науке выделяют несколько  моделей  насилия в семье, к которым предрасполагают такие факторы как низкая самооценка, алкоголь, наркотики, проблемы коммуникации, социальная изолированность,   социальные, психологические и психиатрические проблемы, депрессивность, отсутствие самоконтроля,  суицидальные наклонности,  агрессивность, ранняя беременность матери, потеря ребенка и детей,  физические и психические недостатки.

К внешним (социальным) факторам насилия относятся: бедность, низкий уровень дохода, безработица, социальная изоляция и закрытость семьи, перенаселенность, низкий образовательный и культурный уровень.

Особенность насилия в семейном контексте — и для насильника, и для жертвы — состоит в необходимости продолжать общение, которое становится крайне болезненным, сохранять и поддерживать систему межличностных взаимоотношений.

Синдром посттравматического стресса возникает в ответ на совершенное насилие и проявляется спектром таких симптомов как: навязчивые воспоминания и сны; повышенная тревожность; скрытность и стремление к одиночеству; снижение эмоциональности; склонность к депрессии и употреблению наркотических средств; немотивированная жестокость, агрессивность, агрессия, направленная на себя; суицидальные тенденции.

Для того,  чтобы преодолеть последствия семейного насилия и выйти из ситуации посттравматического стресса, нужна профессиональная помощь психологов и психотерапевтов.

Человеку необходимо осознать себя либо в качестве жертвы, либо в качестве насильника, осознать свой психотравмирующий опыт, внутренне принять его и выразить, примиряясь с прошлым. Этот шаг является крайне важным для избавления от душевных страданий. Он помогает освободиться от бремени разрушительных переживаний, чувства вины и помогает строить свою жизнь более конструктивно.

Информация к размышлению:

две трети умышленных убийств обусловлены семейно-бытовыми мотивами;

ежегодно около 14 тысяч женщин погибает от рук мужей или других близких;

до 40 % всех тяжких насильственных преступлений совершается в семьях.

консультация родныя вытоки Документ Microsoft Office Word (5)

Самостоятельность у детей вырастает из медленно накапливающихся простейших привычек вести себя самостоятельно с самого детства. Поэтому развитию активности и инициативы ребенка, выработке у него привычек самостоятельно выполнять те или иные действия должно быть уделено серьезное внимание.

В  воспитании самостоятельности у детей раннего и дошкольного возраста, так называемые «мелочи», имеют особое значение. Здесь важно умение взрослого правильно оценить возможности ребенка на каждом возрастном этапе его развития и, исходя из этого, активизировать его самостоятельные усилия.

Известно, что дети по природе своей активны. Задача взрослых – развивать эту активность, направлять ее в нужное русло, а не глушить своей назойливой опекой.

Кому из родителей незнакомо настойчивое стремление двух – трех летних детей самостоятельности! «Я сам, я сам», — твердят они каждый раз, когда взрослые начинают натягивать на них рубашку, колготки, вытирают им нос, кормят с ложечки и т.д. Нередко малыши принимаются подметать пол, убирать со стола, поливать цветы и даже пытаются мыть посуду, стирать. Нужно всемерно поддерживать эти росточки самостоятельности и инициативы детей.

Что значит – поддерживать инициативу самого ребенка? Это отнюдь не означает, что ему нужно предоставлять полную свободу действий. Ведь первые проявления самостоятельности детей очень неустойчивы, преходящи. Ребенок старается самостоятельно выполнять только те действия, которые для него новы, еще не освоены. Он может несколько раз подряд горячо взяться шнуровать ботинки, застегивать и расстегивать пальто, завязывать и развязывать шарфик и т.д. Но очень скоро все это ему надоест. Теперь он хочет заняться новым делом – и точка. Поэтому можно сказать: детское требование «я сам» — это еще только начало дела. Для воспитания самостоятельности важно уметь пробуждать у ребенка такие мотивы, которые заставляли бы его выполнять уже знакомые действия каждый раз, когда это необходимо.

Ребенок с удовольствием выполняет известные действия, когда они включены в интересную для него, например игровую деятельность, если они занимательны. Однако приходится прибегать и к иного рода воздействиям. Например, предъявлять малышу определенные требования до тех пор, пока он не привыкнет выполнять их без напоминания. Только систематическими требованиями можно приучить ребенка самостоятельно умываться, убирать игрушки, аккуратно складывать одежду перед сном и т.д. Все эти действия необходимо повторять ежедневно, и они, конечно, не привлекают ребенка своей новизной.

Один из важнейших мотивов формирования самостоятельности у детей – их стремление к самоутверждению. Как отмечалось, это стремление проявляется очень рано. Уже в два с половиной – три года малыши, желаю показать, что они «большие» и «хорошие», пытаются оказать помощь взрослым в домашней работе, пробуя вытирать стол, мыть посуду, подметать пол и т.д.

Важно отметить, что воспитать самостоятельность у ребенка невозможно, если он не обладает необходимыми в его возрасте умениями и навыками. Нередко можно наблюдать такую картину. Малыш хочет сделать что-то сам, но у него ничего не получается. Несколько раз попытавшись преодолеть препятствие и испытав неудачу, он бросает начатое дело. Все равно ничего не выйдет. Это надолго может вселить в ребенка неуверенность в свои силы. Поэтому выработка тех или иных навыков, умений – непременное условие формирования самостоятельности у детей.

Однако здесь возникает одно серьезное «но», которое часто приводит в смущение неопытных родителей: малыши очень медленно и с большим трудом приобретают умения и навыки. Ребенок, прежде чем вымыть руки, может перепачкать всю одежду, а взявшись застегивать пуговицы рубашки просидеть полчаса и ничего не сделать. А взрослые обычно спешат. Им значительно проще и быстрее самим сделать все за малыша – помыть его, одеть, накормить и т.д. в результате ребенок может вырасти беспомощным существом. Дело еще более усугубляется в тех случаях, где детей ясельного и дошкольного возраста полностью освобождают от домашнего труда. Конечно, о возможности включения двух — трехлетних детей в серьезную трудовую деятельность говорить не приходится. Но первые трудовые навыки, умение содержать в надлежащем порядке свои игрушки, поливать цветы, мыть посуду, выполнять простейшие поручения взрослых (принести, отнести) дети начинают приобретать именно в этом возрасте. Навыки и эмоциональные впечатления, связанные с такого рода трудовой деятельностью, безусловно, накладывают отпечаток на развитие воли и трудолюбие ребенка в последующие годы. Поэтому недооценку роли трудового воспитания в развитии самостоятельности ребенка, как и в его личности в целом, нельзя оправдать.

Дети вырастают самостоятельными лишь в тех семьях, в которых взрослые, не жалея сил и времени, шаг за шагом терпеливо вырабатывают доступные ребенку данного возраста умения, используя для этого каждый удобный случай. Опытные родители начинают обычно с малого: оказывают ребенку своевременную помощь (показывают, объясняют, как можно и нужно сделать что-либо), контролируют его первые и самостоятельные усилия, не давая ему заигрываться, подолгу возиться с одни и тем же делом. Только таким образом у ребенка вырабатываются навыки самообслуживания и различные умения, без которых малышу трудно быть самостоятельным.

В мире музыки
консультация для родителей

Встреча с хорошей музыкой – всегда праздник. Чем раньше ребенок соприкоснется с ее лучшими образцами, тем ярче будут его впечатления. Как сделать, чтобы музыка вызывала отклик, заинтересовала малыша, была понятна ему?
В самые первые годы жизни ребенок почти все время находится в окружении близких ему людей, семья способна развить его эстетические чувства. Если вы просто напеваете малышу, он уже приобщается к музыкальному искусству, пусть и несовершенному. К тому же вы передаете ему частицу вашего вдохновения.
В последнее время потеряна такая семейная традиция, как домашнее музицирование с детьми, утрачена привычка петь дома хором. А жаль! Такие первые ростки становления музыкальной культуры в семье укрепляют отношения с детьми. Спойте колыбельную, когда укладываете спать малыша, вы можете заменить слова песни другими, называя его любимые игрушки.
В результате общения с музыкой ребенку передаются ее настроения и чувства: радость и грусть, решительность и нежность. В этом сила психологического воздействия музыки.
Учите детей слушать музыку, вызывайте у них желание петь, танцевать, играть. Если музыка войдет в ваш дом, жизнь в нем станет светлее и радостнее. Тем самым вы приблизите ребенка к истокам творчества, к пониманию красоты в музыке. Быть может, природа одарила ваше дитя способностями, о которых вы и не догадывались.
Музыкальные способности детей проявляются у каждого по-разному. У некоторых уже на первом году жизни они выражаются достаточно ярко, быстро и легко развиваются; у других позже, труднее. Способность воспроизводить мелодию голосом, точно ее интонируя или подбирать ее по
слуху на музыкальном инструменте у большинства детей проявляется лишь к пяти годам. Но если способности не проявляются рано, это не говорит об их отсутствии. Большое значение имеет окружение, в котором растет малыш. Раннее проявление способностей наблюдается именно у детей, получающих достаточно богатые музыкальные впечатления. Одни дети способны развить высокого уровня музыкального развития, другие более скромного. Важно, чтобы дети с раннего детства учились относиться к музыке не только, как к средству увеселения, но и как к важнейшему явлению духовной культуры.
Не каждый малыш получает музыкальное образование в раннем возрасте. Не следует «тянуть» ребенка в музыку. Однако научить его чувствовать и понимать ее можно и без этого: нужно вместе с малышом музыку слушать. Это развивает в нем музыкальный слух, чувство прекрасного.